اوتیسم در کودکان + انواع روش های درمان اوتیسم از زبان یک فوق تخصص

اوتیسم اختلالی در مغز است که توانایی برقراری ارتباط، استدلال و تعامل با دیگران را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ به عبارتی دیگر اختلالات طیف اوتیسم در زمره ناتوانی‌های تکاملی هستند.

اوتیسم عبارت است از ناتوانی کودک در برقراری ارتباط با مردم یا موقعیت‌ها, بچه های اوتیستیک اغلب به عنوان کودکان آرام اشتباه گرفته می‌شوند زیرا توقعات زیادی از والدین خود ندارند؛ بعد از نوزادی هیج وابستگی نسبت به اشخاص نشان نمی‌دهند و بر عکس به اشیا مکانیکی وابسته می‌شوند.

اوتیسم به وسیله مجموعه‌ای از علائم تشخیص داده می‌شود؛ مشخصه اصلی اوتیسم نقص در واکنشات اجتماعی، ارتباطات، توجه محدود شده و رفتار‌های تکراری است دیگر مشخصات مثل اختلال در خوردن و غیره برای تشخیص مهم هستند.

بچه های اوتیستیک فاقد نیرو برای ارتباط هستند، صحبت کردن که یک کودک در مراحل اولیه رشد از طریق ایجاد اصوات شروع می‌کند در کودک های اوتیستیک کمتر به چشم می‌خورد؛ در کودکان اوتیستیک مسن‌تر، لالی عاطفی یعنی فقدان کامل تکلم، بسیار عادی است، همچنین تحقیقات اخیر نشان داده اند که آنان منفی‌گرا هستند، زیرا پشت خود را به دیگران می‌کنند یا فعالانه در برابر آنان مقاومت می‌کنند.

آنان روز‌های خود را به نحوی می‌گذرانند که گویی در رویا هستند؛ ممکن است اشیاء مخصوص از قبیل در‌های شیشه را ساعت‌ها بچرخانند یا انگشتان خود را به طور پیوسته در برابر صورتشان حرکت دهند.

روش های درمانی اوتیسم 

در حالی که هنوز درمان مشخصی برای اوتیسم پیدا نشده است ولی روش‌های درمانی مناسبی وجود دارند که با کمک آن‌ها می‌توان به این بچه ها کمک کرد تا از توانائی‌های بیشتری بهره‌مند شوند و حتی نمونه‌هایی نیز از بهبود کامل دیده شده است.

این روش های درمانی علاوه بر اینکه کمک می‌کنند تا رفتار‌های اختلالی کودکان کم شوند، همچنین کار‌های استقلالی را نیز به کودکان می‌آموزند تا کودک بتواند به طور مستقل نیاز‌های خود را برآورده کند و به تدریج به یک زندگی عادی برسد؛ از آنجائی که رفتار‌ها و اختلالات در بچه های اوتیستیک بسیار متفاوت و متغیر خواهد بود، تاکنون چندین برنامه درمانی برای آن‌ها مد نظر قرار گرفته است که هر کدام موفقیت‌هایی نیز به دنبال داشته‌اند.

در درمان کودکان اوتیستیک باید حتما این مورد در نظر گرفته بشود که روش درمان برای هر کودکی باید متناسب با توانایی‌ها و شدت اختلالات او برنامه ریزی شود؛ درمان هایی که حول محور کودک اوتیسم قرار دارد، شامل خود کودک اوتسیتیک، والدین او و متخصصان درمانگر است.

مسلم است که کودک در واقع نقطه‌ای است که مجموعه برنامه ریزی در حول آن سازمان می‌یابد و نیاز‌های وی در زمینه بازپروری، تعیین کننده محتوای برنامه‌های ویژه خواهند بود ضمن آنکه آماده سازی والدین و نیز روش‌های آماده سازی که درمان گران به کار می‌بندند با چگونگی نیاز‌های بچه مرتبط‌ هستند.

درمان با دارو؟

دارو، درمان اصلی اوتیسم نیست، اختلال اوتیسم را با دارو درمان نمی‌کنیم؛ دارو زمانی به کار می‌رود که مشکلاتی وجود داشته باشد و بخواهیم آن مشکل را کنترل کنیم، مانند بی‌قراری، پرخاشگری، تحریک‌پذیری، رفتارهای تکراری، پرفعالیتی، مشکلات تمرکز و توجه، افسردگی، اضطراب، علائم وسواس و علائم دیگری که در زمینه اختلال اوتیسم ممکن است پیش بیاید.

با تشکر از غزال زاهد فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و سایت باشگاه خبرنگان جوان